W tej historii opowiadam o jednym z najtrudniejszych dni mojego macierzyństwa, kiedy mój syn Kuba odmówił posprzątania swoich zabawek. Zamiast wybuchnąć, sięgnęłam po modlitwę i odnalazłam w niej siłę, by poradzić sobie z emocjami. To opowieść o tym, jak wiara może zmienić nawet najbardziej zwyczajne, a zarazem najtrudniejsze chwile.
Nasze dzieci, Ania i Tomek, zaskoczyły nas prośbą o sporządzenie testamentu. To wywołało w nas lawinę emocji i zmusiło do refleksji nad naszym podejściem do rodzicielstwa. Czy powinniśmy zmienić nasze metody wychowawcze?
Mój syn teraz postrzega mnie i mojego męża jako „skąpych” i ciągle domaga się nowych prezentów od swojej babci. Nasza rodzina ma trójkę dzieci, a sytuacja wymyka się spod kontroli.
Dziadkowie często cenią sobie czas spędzany z wnukami, ale co się dzieje, gdy koszty tych wizyt zaczynają budzić wątpliwości? Nasza czytelniczka, Emilia, znalazła się w trudnej sytuacji.
Wielu moich znajomych opowiadało, że ich dzieci stają się całkowicie rozpieszczone i nie do opanowania po spędzeniu czasu z dziadkami. Zastanawiałam się, dlaczego tak się dzieje, aż do momentu, gdy doświadczyłam tego na własnej skórze.
Wielu moich znajomych opowiadało, że ich dzieci stają się całkowicie rozpieszczone i nie do opanowania po spędzeniu czasu z dziadkami. Zastanawiałam się, dlaczego tak się dzieje, aż do momentu, gdy doświadczyłam tego na własnej skórze.
Krążyłem po ogrodzie i znalazłem go przy płocie za krzakami. Mój syn płakał i ukrywał twarz przede mną. Gdy mnie zobaczył, zaczął płakać jeszcze mocniej. Usiadłem obok niego.
Szukam porady, jak naprawić relację z moją córką, która ma do mnie żal za to, że pracowałam za granicą, gdy najbardziej mnie potrzebowała.
Mam trudności z wychowywaniem moich pasierbów i martwię się o moją córkę. Szukam porady i wsparcia od osób, które były w podobnej sytuacji.
Od najmłodszych lat przyzwyczajają się do tego, że wszystko jest im podane na tacy. Ale kiedy przychodzi czas na zmierzenie się z prawdziwym światem, na horyzoncie pojawia się góra wyzwań.
Chodziłem po podwórku i znalazłem go przy płocie za żywopłotem. Mój syn, Kacper, płakał i ukrywał oczy przede mną. Gdy mnie zobaczył, zaczął płakać jeszcze mocniej. Usiadłem obok niego.
Kocham moje wnuczki z całego serca i jestem wdzięczna, że są w moim życiu. To dobre dzieci, ale moja synowa nie wychowuje ich właściwie. Pozwala im na zbyt wiele. Za każdym razem, gdy ich odwiedzam, dzieci biegają po domu, krzycząc i hałasując. Próbuję je skorygować, ale mówią mi, że mama im pozwoliła. A moja synowa natychmiast wkracza do akcji.
