Kiedy 15 lat temu poślubiłam Jana, jego matka jasno dała do zrozumienia, że nigdy nie będziemy przyjaciółkami. Wzięliśmy ślub, ale Jan i ja mieliśmy trudności z posiadaniem dzieci. Czekaliśmy długą, bolesną dekadę. W końcu zostaliśmy pobłogosławieni synem i córką. W tych latach Jan odnosił sukcesy jako prezes dużej firmy, ale wszystko zmieniło się pewnego fatalnego wieczoru.
Wiem, że ludzie będą mnie oceniać, ale naprawdę jestem zła na rodzinę mojego męża. Wczoraj jego mama zebrała wszystkich bliskich: wnuki, dzieci, synowe – chciała ogłosić swój testament i kto co odziedziczy. Moja szczęka opadła. To czysta niesprawiedliwość, nie ma innego sposobu, aby to opisać. Moja teściowa, Anna, podzieliła wszystko w następujący sposób: trzypokojowy dom
Twierdzi, że pomoże z dziećmi, żebym mógł wrócić do pracy, chociaż wcześniej nigdy się tym nie interesowała. Teraz jestem w kropce.
Mówią, że nie można wymusić dobroci. Zrobili wszystko za moimi plecami, niech teraz sobie z tym radzą — wzdycha Linda. Jej najstarsza córka popiera jej stanowisko.
Zawsze wierzyłam, że rodzice chrzestni są duchowymi przewodnikami i wsparciem. Ale moja przyjaciółka ma chyba inne zdanie, i teraz nie jestem pewna, czy nadal mogę ją nazywać przyjaciółką.
Nasze marzenia o przyszłości były jasne, ale życie miało swoje własne plany. Zaczęliśmy w wynajmowanym mieszkaniu, nasze pensje jako młodych nauczycieli ledwo pokrywały rachunki. To jest historia o tym, jak wszystko się rozpadło.
Dwa lata temu wyszłam za rozwodnika. W ogóle mi to nie przeszkadzało; wręcz przeciwnie, utwierdziło mnie to w przekonaniu, że ma dobre intencje. Wszystko było w porządku, dopóki mój mąż nie zaskoczył mnie niespodziewaną wiadomością. „Sara wkrótce się do nas wprowadzi. Dostała się na studia i będzie u nas mieszkać przez jakiś czas…”
Czasami łatwiej jest otworzyć się przed obcym niż przed najbliższymi. Wylewasz swoją duszę, dzieląc się ciężarami, które cię przytłaczają.
Miała męża, ale był notorycznie nieodpowiedzialny. Więc Kasia postanowiła zwrócić się do mnie. Aby ułatwić sprawę, przyprowadziła swojego psa i kilka roślin. Razem próbowaliśmy zarządzać wszystkim, ale nie poszło zgodnie z planem.
Po naszym ślubie w urzędzie stanu cywilnego zaprosiliśmy rodzinę i przyjaciół do przytulnej restauracji na małe przyjęcie. Nie oszczędzaliśmy na fotografie, ponieważ te wspomnienia miały trwać przez całe życie.
Kasia mieszkała z mężem w swoim własnym domu. Dom znajdował się na przedmieściach. W naszym mieście jest wiele takich domów, które wyglądają jak typowe wiejskie chaty. Jest pięknie, cicho i pełno zieleni. Można uprawiać ogród lub hodować kury, jeśli się chce. Zaledwie krótki spacer dzieli od głównej ulicy z komunikacją miejską.
Komunikowaliśmy się przez dwa lata, z wyjątkiem kilku chwil, które spędziliśmy razem przed ślubem. Po ślubie zaczęliśmy żyć osobno, a wkrótce potem urodziło się nasze pierwsze dziecko.
