Emilia wiedziała, co czeka ją w domu: sfrustrowany mąż i jego nieustanne skargi na jej niedoskonałości jako żony i matki. Janek zajmował się dziećmi tylko jeden dzień w tygodniu, i to w minimalnym stopniu. W środy Emilia zaczynała pracę o siódmej, zostawiając poranne obowiązki mężowi. On musiał tylko obudzić chłopców, nakarmić ich śniadaniem i zawieźć do szkoły. Po pracy
Matka mojego męża była wniebowzięta. „Szybko, pakuj swoje rzeczy. Jan powiedział mi, żebym sprzedała ten dom, a potem kupimy nowy w innym mieście. Mam jedno życie i nie chcę go marnować na te pieluchy.” Jak się okazało, mój mąż i ja nie mieliśmy wtedy własnego miejsca. Mieszkaliśmy pod jednym dachem z moją teściową i teściem. Pewnego dnia, mój ojczym
Mój były mąż jest ode mnie starszy o pięć lat i mieszka w mieście. Kiedyś był przeciętnym pracownikiem, ale dla mnie był wszystkim.
Rok później urodziła się Emilia, i nie szczędziliśmy na nią żadnych wydatków. Dorastała otoczona ciepłem i miłością rodziców. Czas mijał w zawrotnym tempie. Po ukończeniu szkoły, moja córka miała wielkie plany.
Mój mąż, Jan, odmówił zaproszenia swoich rodziców na nasz ślub. Teraz, mając 35 lat, nadal jest z nimi skłócony. Próbowałam wyjaśnić mu, jak ważna jest rodzina, ale nie chciał słuchać.
Szukam porady, jak grzecznie poprosić teściową, aby opuściła nasz dom po tym, jak przedłużyła swój pobyt.
Niedawno moja szwagierka przeszła przez znaczącą zmianę w życiu. Rozwiodła się i nie chciała mieszkać z rodzicami. Zaczęła prosić, aby zamieszkać w domu mojego męża.
Zapytał również, czy on i jego obecna żona mogą zamieszkać ze mną. Ale to częściowo jego wina; gdyby płacił odpowiednie alimenty swojej byłej żonie, nie byłoby tego problemu.
Szukam porady po podjęciu trudnej decyzji o poproszeniu syna i synowej o opuszczenie mojego domu.
W wieku 62 lat mieszkam sama w skromnym domu na cichym przedmieściu. Nie mam dzieci ani małżonka, choć kiedyś byłam zamężna. W wieku 28 lat wyszłam za mąż za kolegę z pracy. Nasze małżeństwo rozpadło się przez jego zdradę. Zaledwie sześć miesięcy po ślubie przyprowadził swoją kochankę do naszego domu. Oczywiście nie mogłam tego znieść i postanowiłam odejść.
Siedząc w przytulnej kawiarni, rozmawiając o naszych życiowych problemach, zauważyłyśmy uroczego młodego mężczyznę zbliżającego się do naszego stolika. Usiadł i chciał nas poznać. Szczerze mówiąc, od tego momentu wszystko się zmieniło.
Natknąłem się na testament mojej mamy i odkryłem, że nie jestem w nim uwzględniony. Teraz nie mogę jej wybaczyć. Co powinienem zrobić?
