Wszyscy wiedzą, że wychowanie dziecka nie jest tanie. Zwłaszcza na początku, kiedy trzeba dostosować się do nowego stylu życia zarówno moralnie, jak i fizycznie. Linda niedawno doświadczyła tego na własnej skórze.
Nasze małżeństwo trwało 8 lat. Rozwiedliśmy się za obopólną zgodą, zdając sobie sprawę, że nasze uczucia wygasły. Mimo tego zakończenia, pozostaliśmy w dobrych stosunkach. Jednak niespodziewane wyznanie mojej matki dotyczące jej uczuć wobec mojego syna wprowadziło nas wszystkich w zamieszanie.
Napięcia rodzinne zawsze były wysokie, z kłótniami o niewierność, problemy finansowe i inne. Jednak narodziny dzieci często przynosiły chwilowy pokój. Tym razem jednak sytuacja przybrała ciemniejszy obrót, gdy moja synowa próbowała zmonetyzować wizyty z moim wnukiem.
To prawdopodobnie moja wina; powinnam była być bardziej asertywna, ale po prostu nie potrafię. Dlatego w wieku trzydziestu lat nie mam własnego życia. Mieszkam z ojcem i robię wszystko, co on chce. Nie mogę nawet wyjść na kawę z przyjaciółmi, bez jego telefonów do wszystkich, żeby mnie sprawdzić.
Nieustanna walka o to, kto jest lepszy, szybszy i bardziej skuteczny. Kiedy byłam dzieckiem, na moje siódme urodziny babcia podarowała nam obojgu identyczne rowery.
– Czy zdecydowałeś się sprzedać swój spadek? – Jeszcze nie podjąłem decyzji, ale nie zamierzam się nim dzielić. Zostanę z niczym, jeśli zacznę go rozdawać. Moja siostra ma
„Mamo, dlaczego nie przeprowadzisz się do nas? Nie musisz być cały czas sama. Byłoby ci tu lepiej, przyjemniej, a mała Emma mogłaby częściej widywać babcię. Mieszkasz sama w tym małym mieszkaniu…” często namawiała panią Kowalską jej córka, Kasia. Pani Kowalska długo się opierała. Tak, miała siedemdziesiąt osiem lat. Tak, mieszkała sama w jednopokojowym mieszkaniu.
Nie rozumiem mojego zięcia. Zabrania mi przychodzić do ich domu i opiekować się moją wnuczką. Mój zięć jest bardzo dobrym mężem. Bardzo kocha moją córkę, dobrze zarabia i jest świetną głową rodziny. Również bardzo kocha swoją córkę, ale ponieważ dużo pracuje, widuje ją tylko, gdy śpi i w weekendy. Problem w tym, że wierzy, że jego
Chciała podarować córce idealny prezent ślubny, ale okoliczności sprawiły, że wydała pieniądze na coś innego. Teraz ciepła relacja między matką a córką stała się chłodna.
– Mamo, nie mogę tego ciągle robić. Mam swoją rodzinę, o którą muszę dbać.
Moja mama i ojczym są teraz na emeryturze. Ona ma 67 lat, a on 74. Mój ojczym ledwo chodzi, więc mama się nim opiekuje. Zawsze dobrze się dogadywali, doradzali sobie nawzajem i nigdy się nie kłócili. Aż do niedawna. Trzydzieści lat temu poślubił kobietę z dwójką małych dzieci, za co jesteśmy bardzo wdzięczni. Teraz wszystko się zmieniło.
Od momentu, gdy wyszłam za mąż, czułam się jak outsider w rodzinie mojego męża. Pomimo moich starań, by budować mosty i naprawiać relacje, było jasne, że nie jestem mile widziana. Pracując jako pielęgniarka, byłam zawsze osobą, do której zwracano się po porady medyczne i przysługi. Ale kiedy sama zmagałam się z problemami, nikt z rodziny mojego męża nie zaoferował pomocy. Teraz postanowiłam przestać być ich kołem ratunkowym.
