Przez dwadzieścia lat nie rozmawiałam z moją sąsiadką, Anną, bo stara rana podzieliła nas na długie lata. Dopiero tragedia zmusiła mnie do spojrzenia w oczy własnej dumie i zrozumienia, ile szczęścia przeszło mi koło nosa. Teraz zastanawiam się, czy można jeszcze odzyskać stracony czas i naprawić to, co zostało zniszczone.
Wielu ludzi spędza życie, spełniając role narzucone przez innych, tylko po to, by odkryć zbyt późno, że ich własne marzenia zostały zapomniane. Ta historia opowiada o wzruszającej podróży kobiety, która uświadamia sobie swoje prawdziwe pragnienia, gdy czas nie jest już po jej stronie.
Anna ma troje dzieci, które dawno opuściły rodzinny dom. Jej najstarszy syn mieszka za granicą ze swoją rodziną. Wyprowadził się w bardzo młodym wieku i od tamtej pory nie widział swojej matki. Pozostały tylko zdjęcia, listy i życzenia świąteczne. Anna starannie przechowuje wszystko i często, zwłaszcza zimowymi wieczorami, przegląda je i czyta. „Synu, tak bardzo za tobą tęsknimy…”
Anna ma troje dzieci, które dawno opuściły rodzinny dom. Jej najstarszy syn mieszka za granicą ze swoją rodziną. Wyprowadził się w bardzo młodym wieku i od tamtej pory nie widział swojej matki. Pozostały tylko zdjęcia, listy i życzenia świąteczne. Anna starannie przechowuje wszystko i często, zwłaszcza zimowymi wieczorami, przegląda je i czyta. „Synu, tak bardzo za tobą tęsknimy…”
Z moim pierwszym mężem pobraliśmy się z głębokiej miłości i mieliśmy trzech synów. Tak, czasy były trudne, ale daliśmy radę. Po prostu dlatego, że
