Pracując na oddziale rehabilitacji neurologicznej, każdy pacjent musi zostać odebrany przez kogoś po wypisie. Często pacjent jest jeszcze słaby i zapominalski. Czasami pacjent ma rodzinę, ale nikt nie chce go odebrać. To zdarzyło się ponownie: zadzwoniłam do brata pacjenta, który przypominał nam gwiazdę rocka – miał tatuaże, rozczochrane włosy i
Witajcie, nazywam się Zofia i pracuję jako pielęgniarka w lokalnym szpitalu. Ostatnio przyjęliśmy starszą panią, Klarę. Była drobnej budowy, pełna życia i miała wspaniałe poczucie humoru. Na szczęście jej stan nie był krytyczny, ale musiała pozostać pod opieką medyczną przez 2-3 tygodnie. Pierwszy tydzień wydawał się być w porządku. Jednak sytuacja zmieniła się, gdy odwiedziła ją jej córka, Kamila.
Po długim i wyczerpującym dniu, Rafał nie mógł się doczekać powrotu do domu. Jednak jego podróż była utrudniona przez niekończące się czerwone światła. Nie wiedział, że decyzja podjęta w jego życiu zawodowym jako lekarza doprowadzi do nocy, której nigdy nie zapomni, pełnej żalu i smutku.
