Jestem Marta, żona i matka, która przez lata żyła w cieniu oczekiwań innych. Pewnego dnia usłyszałam od męża słowa, które zmieniły wszystko: „Nie musisz siedzieć przy stole. Twoim zadaniem jest dbać, by goście byli szczęśliwi i najedzeni.” Od tego momentu zaczęłam kwestionować swoje życie i szukać własnego głosu.
Od zawsze miałam problem z wyrażaniem uczuć słowami. Ta historia to opowieść o mojej cichej miłości do Pawła, która nigdy nie została wypowiedziana na głos. Czy gesty i codzienne drobiazgi wystarczą, by ktoś poczuł się kochany?
To historia o tym, jak przez lata ignorowałam sygnały z mieszkania obok, aż w końcu prawda wyszła na jaw. Opowiadam o poczuciu winy, strachu i bezsilności, które towarzyszyły mi i moim sąsiadom. To opowieść o tym, jak łatwo przeoczyć czyjeś cierpienie, nawet gdy jest tuż za ścianą.
