Ta historia rozgrywa się w małym polskim miasteczku, gdzie młoda kobieta spędzała wakacje u swoich dziadków. Poświęciła się opiece nad babcią, tylko po to, by poczuć głęboką zdradę, gdy odczytano testament.
Mój kuzyn również odwiedził, więc nigdy się nie nudziłem. Ponieważ byliśmy w tym samym wieku, zawsze mieliśmy coś do zrobienia i wyruszaliśmy na przygody. Mój dziadek był surowy, a jego metody były twarde.
Była histeryczna, oburzona i krzyczała, że czuje się tam jak sierota. – Tak powinnaś się zachowywać, córko, jak człowiek, wtedy twoi bliscy przyszliby na twój ślub, a ty
Ale jest jedna historia w naszym życiu, która zawsze wywołuje gromki śmiech, gdy ją wspominamy. Jednak, w przeciwieństwie do większości opowieści, ta nie miała szczęśliwego zakończenia.
„Mamo, jestem dorosły! Muszę podejmować własne decyzje!” powiedział Jakub, rozłożony na kanapie i oglądający telewizję. „Nie mówię, że jesteś małym chłopcem! Ale…”
Mój brat postanowił wychować trójkę swoich dzieci samodzielnie po tym, jak jego żona odeszła do kolegi z pracy. Od tamtej pory nigdy nie chciał wchodzić w nowy związek. Mój brat ma wyższe wykształcenie i nawet dwa dyplomy. Z zawodu jest kucharzem. Odkąd pamiętam, pracował w różnych kawiarniach i restauracjach. Zawsze kupował swoim dzieciom to, co najlepsze. Dziękowali mu, ale zawsze prosili o więcej.
Nadal nie mogę się uspokoić. Tydzień temu musiałam wyrzucić moją córkę z mieszkania. Szczerze mówiąc, nie żałuję swoich działań. Sama sobie na to zasłużyła, razem ze swoim chłopakiem. Wróciłam z pracy i zastałam nieproszonych gości. Zawsze cieszyłam się z wizyt mojej córki, ale sześć miesięcy temu wydarzyło się coś, co zmieniło wszystko.
W wieku 62 lat mieszkam sama w skromnym domu na cichym przedmieściu. Nie mam dzieci ani małżonka, choć kiedyś byłam zamężna. W wieku 28 lat wyszłam za mąż za kolegę z pracy. Nasze małżeństwo rozpadło się przez jego zdradę. Zaledwie sześć miesięcy po ślubie przyprowadził swoją kochankę do naszego domu. Oczywiście nie mogłam tego znieść i postanowiłam odejść.
Siedząc w przytulnej kawiarni, rozmawiając o naszych życiowych problemach, zauważyłyśmy uroczego młodego mężczyznę zbliżającego się do naszego stolika. Usiadł i chciał nas poznać. Szczerze mówiąc, od tego momentu wszystko się zmieniło.
„Co się stało?” zastanawiała się Ewa. Kobieta była zaskoczona, ponieważ jej matka była znana ze swojego dobrego serca. Jej ojczym, z drugiej strony, był zupełnie inny, człowiek owiany tajemnicą i chłodem.
Raz za razem efekt bumerangu okazuje się prawdziwy. Co ona sobie myślała, kradnąc mężczyznę innej kobiecie? Cóż, los miał własny plan spłaty. Historia Sereny rozwija się jako surowe przypomnienie o nieprzewidywalnej sprawiedliwości życia.
„Jak mogę za tobą nie tęsknić, mój drogi? Jesteś moim jedynym synem i tęsknię za tobą cały czas.” – „Mamo, mam już trzydzieści dziewięć lat,” odpowiedział Eugeniusz.
