Zawsze myślałam, że mam szczęście, że ją mam. Nasza relacja była dobra i prawie nigdy się nie kłóciliśmy. Traktowałam ją dobrze i pomagałam w zakupach. Ale teraz chce, żebyśmy sprzedali nasz dom, aby mogła zamieszkać z córką w innym mieście.
Mogę spędzać czas z moim wnukiem, ale nie chcę go pilnować 24/7. Nie chcę być sama z Jasiem. Wina leży po stronie żony mojego syna.
Maria nazywa Jana, męża swojej wnuczki, swoim zięciem. „Przez ponad dekadę moja córka Anna była chora i zmarła nieco ponad trzy lata temu. Emilia miała wtedy tylko dwadzieścia lat.”
Nasz dziadek ma siedemdziesiąt pięć lat i zawsze był filarem naszej rodziny. Głęboko go szanowaliśmy i podążaliśmy za jego wskazówkami. Dziadek i babcia byli małżeństwem przez ponad pięćdziesiąt lat, wychowując dwoje dzieci, czworo wnuków i dwoje prawnuków. Jesteśmy dużą, zżytą rodziną. Ale wszystko się zmieniło, gdy babcia zmarła, a dziadek ożenił się z sąsiadką. Teraz odmawia komunikacji z nami, nawet ze swoimi ukochanymi wnukami i prawnukami.
Przez trzy lata błąkaliśmy się bez celu, próbując różnych dziedzin i eksperymentując z każdym pomysłem, który przyszedł nam do głowy. W końcu postanowiliśmy skupić się na konkretnej linii produktów, ale sprawy nie potoczyły się tak, jak się spodziewaliśmy.
Mój syn ożenił się z Emilią 10 lat temu. On ma teraz 38 lat, a ona 32. Mają pozornie szczęśliwe małżeństwo i dwoje dzieci. Nie widujemy ich często, ponieważ mieszkają daleko. Mają pracę, dom i obowiązki, co rozumiem. Niedawno odwiedziłam ich i zauważyłam pewne zmiany. Emilia wyglądała znacznie lepiej, przestała nosić piżamy w domu, zaczęła się malować i chodzić na siłownię.
Dorastaliśmy w tym samym małym miasteczku, nawet w tej samej dzielnicy. Uczęszczaliśmy do tego samego liceum, choć byłam dwa lata młodsza. Nie zaprzyjaźniliśmy się aż do później, przez wspólnych znajomych, kiedy odkryliśmy naszą wspólną przeszłość. Jan ukończył studia inżynierskie, a ja podjęłam karierę w edukacji. Budowaliśmy nasze życie razem. Uwielbiał naprawiać rzeczy.
„Mój mąż i ja rozwiedliśmy się, gdy nasz najstarszy syn miał 12 lat, a nasza najmłodsza córka zaledwie 6. Musiałam wychowywać dzieci sama i nigdy nie wyszłam ponownie za mąż. Pomimo trudności, udało mi się utrzymać naszą rodzinę dzięki pomocy mojej matki. Była dla nas zbawieniem, opiekując się dziećmi, gdy ja pracowałam długie godziny. Teraz, po latach, moja synowa zdecydowała, że powinniśmy spotykać się tylko w święta, mimo że podarowaliśmy im dom.”
Kiedy mój ojciec jeszcze żył, kupił kilka sąsiednich działek, aby wszystko ulepszyć i stworzyć strefę rekreacyjną. Często spędzamy wakacje na tej posiadłości, ponieważ znajduje się w pięknym, spokojnym otoczeniu. Jednak niedawne odkrycie dotyczące opieki mojej matki nad moimi dziećmi złamało mi serce.
Przeprowadzka na wieś ma swoje zalety, ale wiąże się również z wyzwaniami. Wiele osób decyduje się na relokację z powodów finansowych, takich jak tańsze mieszkania i potencjalnie prostsze życie. Jednak nie wszystkie historie mają szczęśliwe zakończenie.
Nigdy nie myślałam, że będę żywić urazę wobec mojej mamy i brata. Wychowano mnie inaczej. Ale życie potoczyło się tak, że nie mogę pozbyć się poczucia niesprawiedliwości. Co powinnam zrobić w tej sytuacji? Nie potrafię podjąć decyzji sama. Wychowaliśmy się w zżytej rodzinie, ale teraz wszystko wydaje się inne.
To był mój pierwszy poważny związek i myślałam, że będzie trwał wiecznie. Miałam 20 lat, a Tomek 25. Właśnie ukończył studia.
