Życie przybrało nieoczekiwany obrót, gdy znalazłam się z dwiema córkami, każda z innego ojca. Może to wydawać się zabawne, ale nie było innych mężczyzn w moim życiu. Oto jak poradziłam sobie z zawiłościami posiadania dwóch teściowych.
Nawet w dzisiejszym nowoczesnym świecie niektóre sytuacje przypominają trudniejsze czasy. Tak było w przypadku Anny, której mała rodzina składała się z matki, starszej siostry i jej samej. Życie było trudne, ale jakoś sobie radzili. Anna wydawała się mieć szczęście, gdy poznała życzliwego i ambitnego mężczyznę. Jednak nieustannie musiała wymyślać sposoby na wsparcie swojej rodziny, często kosztem własnego szczęścia i szczęścia swojego męża, Michała.
Moja była teściowa, ku mojej uldze, teraz z dumą opowiada wszystkim, że jej syn to najbardziej honorowy człowiek, który podczas rozwodu zostawił wszystko swojej żonie i odszedł tylko z walizką. Jeśli nie znasz prawdziwej historii, brzmi to szlachetnie. Zostawił swojej byłej żonie dom, samochód i nie zabrał nic z domu. Po prostu spakował swoje ubrania.
W domu mój mąż jest niezwykle wybredny, jeśli chodzi o jedzenie. Ale gdy tylko przekraczamy próg domu jego mamy, zjada wszystko i nawet prosi o dokładkę. Nie waha się mnie krytykować, jeśli nie spełniam jego wysokich standardów.
„Mamo, dlaczego nie przeprowadzisz się do nas? Nie musisz być cały czas sama. Byłoby ci tu lepiej, przyjemniej, a mała Emma mogłaby częściej widywać babcię. Mieszkasz sama w tym małym mieszkaniu…” często namawiała panią Kowalską jej córka, Kasia. Pani Kowalska długo się opierała. Tak, miała siedemdziesiąt osiem lat. Tak, mieszkała sama w jednopokojowym mieszkaniu.
Mój ukochany syn mieszkał z nami na wsi do 25. roku życia. Mój mąż i ja pochodzimy z miasta, ale przenieśliśmy się na wieś, aby uciec od zgiełku i cieszyć się prostszym życiem. Jan, oczywiście, ukończył studia i jest teraz odnoszącym sukcesy inżynierem oprogramowania. Od dzieciństwa staraliśmy się dać mu całą naszą miłość, ponieważ jest naszym jedynym dzieckiem. Jednak wszystko się zmieniło, gdy się ożenił.
Od momentu, gdy wyszłam za mąż, czułam się jak outsider w rodzinie mojego męża. Pomimo moich starań, by budować mosty i naprawiać relacje, było jasne, że nie jestem mile widziana. Pracując jako pielęgniarka, byłam zawsze osobą, do której zwracano się po porady medyczne i przysługi. Ale kiedy sama zmagałam się z problemami, nikt z rodziny mojego męża nie zaoferował pomocy. Teraz postanowiłam przestać być ich kołem ratunkowym.
Nie dostrzegłam ukrytych konsekwencji. Najwyraźniej mój mąż zrozumiał to dawno temu i postanowił to wykorzystać, ale mnie to uderzyło zbyt późno.
Jan i Liza cieszyli się spokojnym wieczorem, popijając zasłużone koktajle. Po długim dniu pełnym obowiązków, do których Jan przywykł dzięki delikatnym sugestiom Lizy, czuli, że zasłużyli na chwilę relaksu. Nagle ich spokojny wieczór przybrał nieoczekiwany obrót.
Wielu moich znajomych opowiadało, że ich dzieci stają się całkowicie rozpieszczone i nie do opanowania po spędzeniu czasu z dziadkami. Zastanawiałam się, dlaczego tak się dzieje, aż do momentu, gdy doświadczyłam tego na własnej skórze.
Dorastaliśmy w tym samym małym miasteczku, nawet w tej samej dzielnicy. Uczęszczaliśmy do tego samego liceum, choć byłam dwa lata młodsza. Nie zaprzyjaźniliśmy się aż do później, przez wspólnych znajomych, kiedy odkryliśmy naszą wspólną przeszłość. Jan ukończył studia inżynierskie, a ja podjęłam karierę w edukacji. Budowaliśmy nasze życie razem. Uwielbiał naprawiać rzeczy.
Ostatniej nocy nie mogłam zmrużyć oka. Zmagam się z sytuacją, która rozwinęła się w moim życiu. Nie wiem, jak sobie z tym poradzić. Osiem miesięcy temu dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Po ślubie przeprowadziłam się do miasta mojego męża. Utrzymuję dobre relacje z rodzicami, ale rzadko się widujemy z powodu odległości.
