Moja mama nie pozwala mi żyć pełnią życia. Płacze przez telefon i jest bardzo zdenerwowana, kiedy nie mogę spędzać z nią całego czasu. Mam 32 lata, jestem mężatką od siedmiu lat i wychowuję dwójkę dzieci. Naturalnie, jestem bardzo zajęta przez większość czasu. Moje najmłodsze dziecko nie jest jeszcze w przedszkolu, ponieważ za każdym razem, gdy próbuję je tam zostawić
Nasza „silna” rodzina, no cóż, taka, która miała być „na dobre i na złe…”, przetrwała nieco ponad dwa lata. Zaraz po ślubie, Jan, teraz jako mąż, zaczął pracować długie godziny.
Zachowanie mojej synowej drastycznie się zmieniło, gdy mój wnuk zaczął chodzić do szkoły. Wcześniej nie mogli sobie poradzić bez mojej pomocy, a ona traktowała mnie z życzliwością, nazywając mnie „Mamą” i mówiąc, że jestem wspaniałą osobą. Ale teraz wszystko jest inne; już nie potrzebuje mojej pomocy. Nawet podnosi na mnie głos i nie pozwala mi odwiedzać wnuka.
Potrzebuję porady, jak poradzić sobie z trudną sytuacją rodzinną, w której moja mama ciągle daje moje prezenty mojej siostrze.
Linda nigdy nie lubiła swojej synowej, ale nikt nie spodziewał się takiego traktowania dziedzica rodziny. Kobieta krzyczała, że Sara powinna opuścić ich dom z dzieckiem.
Mam dwóch synów, troje wnucząt i dwie synowe, a mimo to żyłem jak sierota. Ale kiedy obiecałem dom mojej siostrzenicy, nagle się pojawili i zaczęli sprawiać kłopoty. Teraz jest jasne, że jedyne, czego ode mnie chcą, to dom. Miałem dwóch synów i miałem nadzieję, że będą mnie wspierać na starość. Ale moje własne dzieci nie dbają o mnie, a
Przez cały ten czas kupił chleb tylko dwa razy i mleko raz. I zrobił to tylko dlatego, że go o to poprosiłam. Mam na imię Klara.
Niedawno postanowiłam zwolnić tempo i zacząć żyć dla siebie. Zwłaszcza że moja córka Emilia ma już 29 lat i myślałam, że nadszedł czas, aby zaczęła brać na siebie więcej odpowiedzialności. Nie wiedziałam jednak, że moje dobre intencje wprowadzą mnie w skomplikowaną i bolesną sytuację.
„Mam 70 lat i mieszkam sama. Pytałam moje dzieci, czy mogłabym z nimi zamieszkać, ale odmawiają. Nie wiem, jak dalej żyć…” W wielu polskich miastach samotność jest powszechnym problemem. Codzienny widok niezliczonych nieznajomych nie przynosi radości. Dla osoby starszej jest to szczególnie trudne, gdy zmaga się z późniejszymi latami życia.
Prosto z mostu: moja synowa jest nielubiana przez całą rodzinę. Wszyscy się zastanawialiśmy, jak on mógł ją w ogóle polubić. Ale zacznijmy od samego początku. Często spotykamy się jako rodzina. Na jednym z tych spotkań mój młodszy syn postanowił przyprowadzić swoją dziewczynę. Nie mieliśmy żadnych zastrzeżeń: goście są zawsze mile widziani. Ale kiedy ją przyprowadził, wszyscy spojrzeliśmy na
Nie otwierając oczu, usiadła na łóżku i drzemała jeszcze przez pięć minut. Nadszedł czas. Zrzuciła koc i wstała. Kolejny zwykły dzień roboczy, podobny do niekończącego się cyklu.
Nigdy w życiu nie żywiłam urazy do nikogo, może z wyjątkiem mojej byłej teściowej. Traktowała mnie okropnie. Spotkałam wiele nieprzyjemnych osób, ale pani Kowalska jest naprawdę wyjątkowa. Nawet teraz, myśląc o niej, czuję się nieswojo, mimo że nie miałam z nią kontaktu od lat. Oto jak to wszystko się potoczyło.
