Mamy czteroletniego syna. Gdy tylko skończył trzy lata, zaczęłam intensywnie szukać pracy, ponieważ firma, w której pracowałam przed urlopem macierzyńskim, poprosiła mnie o odejście. Sytuacja z przedszkolem nie była lepsza.
„Poprosiłam ją, żeby popilnowała Natana, gdy zabiorę Zosię do pediatry, ale odmówiła. Widzisz, ma umówioną wizytę u fryzjera i nie zamierza jej odwołać.”
Chodzi o to, że po prostu chciałam mieć wnuki! Co więcej—żądałam wnuków! Ale teraz, nie mogę nawet zobaczyć własnego dziecka… Urodziłam syna.
Zwłaszcza jeśli chodzi o relacje między dziećmi a ich matką. Matką, która robiła wszystko, aby zapewnić im wygodne życie. Jednak w prawdziwym życiu zdarzają się smutne wydarzenia.
57-letnia osoba szuka porady od społeczeństwa w sprawie swojego pragnienia zawarcia małżeństwa, które jest skomplikowane przez dezaprobatę córki, podejrzewającej partnera o oszustwo.
To zdumiewające, jak Magdalena zdecydowała się spotykać z Grzegorzem bez aprobaty jego matki. Potem urodziła syna. I wydaje się, że to układ odpowiada Magdalenie. Dzwoni codziennie.
Zaciągnęłam dużą pożyczkę dla mojej matki, Eli, wierząc, że potrzebuje ratującej życie operacji. Zamiast tego wykorzystała pieniądze na wystawne wakacje na plaży. Eli wydawało się, że skoro ja, Ariana, niedawno wyszłam za mąż za pozornie zamożną rodzinę, łatwo udźwignę ten finansowy ciężar. Domagała się znaczącej pomocy finansowej, pozostawiając mnie w niepewnej sytuacji.
W małym miasteczku w Polsce, wdowa Ewa, przeżywa ból obserwując jak jej dzieci, Stefan i Michał, nie są w stanie dojść do porozumienia i podzielić się dziedziczonym majątkiem rodzinnym. Wzrastające napięcia zaczynają rozrywać więzi rodzinne, prowadząc do nieoczekiwanego i ponurego zakończenia.
Każdy weekend, Tomasz z niecierpliwością oczekuje na chwilę relaksu, ale jego teściowie, Wojciech i Aleksandra, zawsze mają inne plany. Zaproszony pod pretekstem odpoczynku, Tomasz znajduje się zasypany niekończącymi się obowiązkami.
Czekając w kolejce w Wydziale Komunikacji, Lena była pogrążona w myślach, wpatrując się w nudne, szare ściany. Starała się ignorować rozmowy obcych ludzi dookoła. Kolejka zdawała się nie mieć końca, a ona nie miała pojęcia, jak długo jeszcze będzie tam tkwić.
Dla mnie chrzestni to duchowi przewodnicy i opiekunowie. Jednak po niedawnym doświadczeniu nie jestem pewna, czy mogę nadal nazywać moją przyjaciółkę, Aleksandrę, prawdziwą przyjaciółką. Wydawało się, że uważa, iż rola chrzestnego wiąże się bardziej z wkładem finansowym niż duchowym przewodnictwem.
Jan i Natalia znajdują się w nieustającym przeciąganiu liny, gdy ich matki, Barbara i Wiktoria, rywalizują o ich czas i uwagę. Pomimo własnych potrzeb, każda prośba o pomoc od Barbary lub Wiktorii spotyka się z lawiną wymówek. Para stara się znaleźć równowagę, gdy napięcia rosną.
