Jest ode mnie cztery lata młodszy, więc nasi rodzice zawsze wydawali się go faworyzować. Zwłaszcza tata. W szkole było trochę łatwiej: przynajmniej tam nie musiałem walczyć o uwagę.
– Karolino, powinnaś była kupić mleko lub płatki dla dzieci. Mówiłam ci, że jestem spłukana i nie mam nic w lodówce.
Zapytajcie naszych znajomych, co myślą o mojej teściowej, a odpowiedź będzie oczywista. Jestem pewna, że wszyscy opisaliby ją jako najbardziej szlachetną osobę, zawsze gotową do pomocy w trudnych chwilach. Ale nie w naszym przypadku, ponieważ jej „pomoc” przynosi szkodę całej rodzinie. Po kilku latach małżeństwa z Rafałem zaczęło mnie to naprawdę irytować, że nasza
– Na koniec moja teściowa odmówiła wyprowadzki z naszego jednopokojowego mieszkania, możecie w to uwierzyć? – trzydziestosześcioletnia Natalia prawie płakała. – Odliczałam dni, aż w końcu będziemy mogli mieszkać osobno! Uzgodniliśmy to razem, wszystko było ustalone. Sama się zgodziła! Spłacaliśmy kredyt hipoteczny na to mieszkanie przez dziesięć lat! A teraz mówi
Trudno mi zrozumieć, dlaczego moja córka i jej mąż zdecydowali się na dziecko teraz. Szukam porady od społeczności.
Robert poznał Elę w pracy. Oboje byli szczęśliwi, inteligentni i zadbani—idealna para. Teraz, po pięciu latach małżeństwa, nadal nie mają dzieci, a Robert jest coraz bardziej sfrustrowany ekstremalnymi nawykami oszczędnościowymi Eli.
Moja mama nie pozwala mi żyć pełnią życia. Płacze przez telefon i jest bardzo zdenerwowana, kiedy nie mogę spędzać z nią całego czasu. Mam dwadzieścia dziewięć lat, jestem mężatką od pięciu lat i mam już dwójkę dzieci. Naturalnie, jestem bardzo zajęta przez większość czasu. Moja córka nie chodzi jeszcze do przedszkola, ponieważ
„Ciąża Walerii przebiegała bezproblemowo!” mówi jej ciotka, Karolina, pięćdziesięcioletnia kobieta opowiadająca o podróży swojej siostrzenicy. „Żadnych komplikacji, świetne wyniki badań, niczym się nie martwiliśmy. Ale podczas porodu coś poszło nie tak. Konieczne było nagłe cesarskie cięcie, a dziecko trafiło na oddział intensywnej terapii noworodków. Waleria również miała trudności na początku. Wszyscy byliśmy bardzo zestresowani! Niestety, sprawy nie potoczyły się tak, jak się spodziewaliśmy…”
Był tam dla nas, gdy najbardziej go potrzebowaliśmy. Bez Roberta i jego żony nasze życie mogłoby potoczyć się zupełnie inaczej. Kiedy moja mama straciła pracę, zostaliśmy bez dachu nad głową.
Stoję przed wyzwaniem, ponieważ muszę codziennie gotować świeże posiłki, ponieważ mój mąż odmawia jedzenia resztek. Szukam porady, jak skutecznie poradzić sobie z tą sytuacją.
Owszem, widuję ich na rodzinnych spotkaniach, ale zdarza się to tak rzadko, że prawie się nie liczy. Wszystko przez nieporozumienie z moją synową, która ciągle obwinia mnie za ich problemy finansowe.
Gdybym nie przyjechała na czas, wierzę, że moja córka urodziłaby w domu, ponieważ zamiast jechać do szpitala, gotowała obiad dla swojego męża. W drodze na oddział położniczy, między skurczami, błagała mnie, żebym odwiedzała jej męża i codziennie mu pomagała. Niech sobie radzi sam! Małżeństwo mojej córki nie jest szczęśliwe, przynajmniej tak myślałam. Jej mąż, Eugeniusz, zachowuje się
