Zaczęliśmy spotykać się przypadkowo w lokalnej kawiarni podczas przerw na lunch. Ale pewnego dnia podszedł do mnie, gdy byłam sama. Podczas naszej rozmowy zdałam sobie sprawę, że coś jest nie tak.
„Wygląda na to, że jednak nie przyjedzie. Mój mąż i ja już się do tego przyzwyczailiśmy, więc nawet się nie denerwujemy,” wzdycha Linda, która z niecierpliwością czekała na wizytę syna. „Co się stało? Może jego żona nie pozwoliła mu przyjechać? Jeśli dobrze pamiętam, nigdy się z nią nie dogadywałaś.” „Może tak, ale mój syn nigdy nam nic nie mówi…”
Po latach ciężkiej pracy i w końcu spłaceniu kredytu hipotecznego, Sara i Jan postanowili wyjechać na zasłużone wakacje. Ale kiedy wrócili, zastali swój dom zajęty przez nieoczekiwanych gości.
Ta historia miała miejsce na samym początku mojego małżeństwa, tuż po tym, jak mój mąż i ja wzięliśmy ślub. Zauważyłam coś dziwnego, ale nie zwróciłam na to większej uwagi. Nie chodziło o mojego męża—do dziś jest moim ideałem. Chodziło o jego matkę, moją teściową. Wszystko zaczęło się na weselu: zachowywała się tak
– „Czy możecie w to uwierzyć? Moja teściowa podarowała nam dom jako prezent ślubny!” wykrzyknęła 28-letnia Emilia. „Technicznie rzecz biorąc, podarowała go swojemu synowi, ale i tak! To była kompletna niespodzianka; nie mieliśmy pojęcia, że coś takiego się wydarzy. Wiedzieliśmy, że miała dodatkowy dom, który odziedziczyła, ale nigdy nie myśleliśmy o przeprowadzce tam. Cała sytuacja wywróciła nasz dzień ślubu do góry nogami…”
– Kim ty jesteś, żeby mówić mi, co mam robić? – krzyczała pani Kowalska.
Kiedy 15 lat temu poślubiłam Jana, jego matka jasno dała do zrozumienia, że nigdy nie będziemy przyjaciółkami. Wzięliśmy ślub, ale Jan i ja mieliśmy trudności z posiadaniem dzieci. Czekaliśmy długą, bolesną dekadę. W końcu zostaliśmy pobłogosławieni synem i córką. W tych latach Jan odnosił sukcesy jako prezes dużej firmy, ale wszystko zmieniło się pewnego fatalnego wieczoru.
Mam przyjaciela, który ma 68 lat. Niedawno trafił do szpitala po udarze, ale nie znam wszystkich szczegółów. Może to być spowodowane jego wiekiem lub niezdrowym stylem życia (zła dieta, brak ruchu itp.). Jego córka od kilku lat mieszka w innym województwie, około 1300 kilometrów stąd. Ma tam swoją rodzinę, męża i dzieci. Nagle jej ojciec
Teraz ona kontynuuje studia, a my jesteśmy odpowiedzialni. Moja córka mieszka na odludziu, gdzie nie ma szkół ani nowoczesnych udogodnień. Dlatego mój prawnuk trafił do nas.
Wszyscy moi znajomi mówili, że to zły pomysł i że nie powinnam tak często pomagać dorosłym dzieciom. Jednak czułam, że to konieczne. Kiedy moja córka poprosiła mnie, żebym zamieszkała z nimi na tydzień, aby zająć się wnukiem, podczas gdy ona przygotowuje się do egzaminów, zgodziłam się bez wahania. Okazało się, że potrzebowali pomocy w czymś więcej niż tylko opiece nad dzieckiem.
Zawsze chciałam mieć dzieci, najlepiej dużo. Jako mała dziewczynka opiekowałam się zwierzętami, jakbym była ich matką. Nie mogłam się doczekać, aż zostanę prawdziwą mamą. Miałam wspaniałe wizje życia, jakie będę prowadzić. Zmęczenie i stres nie miały miejsca w mojej wizji. Wyobrażałam sobie, że mieszkam w małym, przytulnym domu z ogrodem, strzeżonym przez dużego psa. Ale rzeczywistość okazała się daleka od moich marzeń i powoli mnie wykańcza.
Miałam zaledwie 23 lata, kiedy mój mąż mnie opuścił, zostawiając mnie samą z naszym małym synem, Michałem. Michał miał wtedy tylko trzy lata. Mój mąż odszedł, bo nie potrafił sprostać obowiązkom rodzinnym – wolał wydawać pieniądze na siebie niż na nas. Teraz, po latach, moja relacja z Michałem jest napięta, a prosta prośba do mojej synowej doprowadziła do oskarżeń, że próbuję zniszczyć ich rodzinę.
